Początki i rozwój miasta Szczekociny do końca XV w.

Autor: dr Jacek Laberschek (Kraków)

Fragment księgi lelowskiej z pocz.XVI w ze wzmianką o lokalizacji Szczekocin z 1355r.

Piotr mógł sobie pozwolić na tego typu kosztowne działania i inwestycje, gdyż dysponował odpowiednio dużym majątkiem, a więc środkami materialnymi. W spadku po ojcu dostał przecież bogatą, funkcjonującą na prawi niemieckim, parafialną wieś Szczekociny. Dzięki małżeństwu przed r. 1357 z Kenną, córką Jakuba z Dębna, dziedziczką klucza majątkowego dębińskiego, obejmującego: Dębno, Wolę Dębieńską, Sufczyn, Wolę Sufczyńską i Roztoki (dziś Zakliczyn), oraz wsi Kazimierza Wielka w późniejszym powiecie proszowskim, Piotr przeniknął w bogate kręgi możnowładcze. W latach następnych pomnożył majątek, zakupując od klasztoru klarysek z Krakowa bogate sołectwo w Bonowicach i Grabcu w sąsiedztwie Szczekocin, a w bliżej nie określonym czasie wszedł w posiadanie klucza wojciechowskiego w ziemi lubelskiej, obejmującego: Wojciechów, Maszki, Palikije, Bogucin, Garbów, Księżyce i Swarocin, kilku następnych wsi w pobliżu Dębna, tj.: Biadolin, Jazowska, Woli Jazowskiej, Gruszowa i Pierśca, wreszcie Mełchowa na północ od Lelowa oraz Lusiny w powiecie szczerzyckim.

Pomnażanie majątku nie było celem samym w sobie. W zamierzeniach młodego, ambitnego możnowładcy gromadzona skrzętnie fortuna miała stanowić atut w zabiegach o urzędy i dostojeństwa. Piotr nie pomylił się w rachubach i pomiędzy 2 września 1360 a 1 stycznia 1361 uzyskał od króla Kazimierza Wielkiego urząd starosty sądeckiego, w okresie między 5 lutego 1368 a 3 kwietnia 1368 urząd kasztelana sądeckiego, kolejno w okresie między 28 sierpnia 1374 a 1 stycznia 1375, czyli w czasie panowania króla Ludwika Węgierskiego, urząd kasztelana lubelskiego i być może w tym samym czasie urząd starosty lubelskiego. Zmarł 1384 r., pozostawiając w związku z Kenną dwóch synów: Jana i Piotra oraz prawdopodobnie córkę Kennę.